maandag 16 maart 2015

Italiaanse gezelligheid

Eén van de eerste keren dat wij in Italië waren, logeerden we een keer in een agriturismo vlakbij San Gimignano, een prachtig middeleeuws stadje in Toscane. We hadden daarvandaan een schitterend uitzicht op de vele torens van dit stadje.




Er was in de nabije omgeving niet veel te doen, maar we konden gelukkig die avond daar aan tafel schuiven. Altijd leuk, zo met alle aanwezige gasten. En in dit geval ook met alle familieleden. Communiceren was wat moeilijk, er waren alleen maar Italianen en ons Italiaans was in die tijd nog weinig waard. Dus hebben we maar een beetje geluisterd en gelachen. En als ons Italiaans wel beter was geweest, dan vraag ik me nog af of we wel deel hadden kunnen nemen aan het gesprek. Want het ging echt op z'n Italiaans: hevige discussies met veel tekst en nog veel meer gebaren, steeds luidruchtiger en voor zover we het begrepen vooral over politiek. En omdat een Italiaan in een discussie per definitie gelijk heeft en er in dit geval meerdere Italianen tegelijk in discussie waren, kun je je voorstellen wat een herrie het was. Eerlijk gezegd dachten wij dat ze ruzie hadden, maar dat bleek toch niet zo te zijn. Want - zoals altijd met Italianen - is er na afloop niets meer te merken van enige oververhitting en drinken ze vrolijk met elkaar een borrel. En vervolgens gaat het over voetbal... een paar namen van bekende voetballers van onze kant en ze kwamen helemaal los. Zo konden we toch nog ergens over meepraten.

Die Italiaanse gezelligheid is ook een belangrijk onderdeel van de boerenmaaltijden in mijn huiskamerrestaurant. Natuurlijk niet met zoveel tekst en gebaren, en zeker ook niet met zulke heftige discussies dat het op ruzie begint te lijken, maar wel met veel drukte in een hele gezellige, gemoedelijke en toch wel Italiaanse sfeer. En dat is precies hoe zo'n boerenmaaltijd moet zijn: mensen ontmoeten, met elkaar eten, praten en lachen, huiselijk, vrolijk en gezellig en een beetje meer herrie dan in een gewoon restaurant.


zaterdag 7 maart 2015

Hoezo huiskamerrestaurant...

In Frankrijk heb je chambres d'hôtes en in Italië agriturismo's (in beter Italiaans: agriturismi). We hebben er meerdere keren gebruik van gemaakt en het is altijd leuk: huiselijk, gezellig en je wordt er vaak heerlijk verwend. En in veel gevallen kun je 's avonds met de familie mee-eten. Daar hebben we altijd enorm van genoten. En je leert veel nieuwe mensen kennen ook. Dus toen ik indertijd iets wilde doen met mijn passie voor koken, mensen en Italië was de keuze niet moeilijk: een bed & breakfast met gastentafels! Een bed & breakfast bleek nog niet zo makkelijk te realiseren, dus het werden Italiaanse gastentafels, met daarnaast catering en workshops. En uiteindelijk heb ik er een echt Italiaans huiskamerrestaurant van gemaakt, Osteria Campobianco. Met authentieke
4-gangendiners en boerenmaaltijden, en dan niet op z'n Hollands, maar echt zoals wij het in Italië gewend zijn. En natuurlijk zijn er ook mogelijkheden voor workshops en catering.

Maar vinden mensen dat wel leuk? Bij vreemden thuis gaan eten en er ook nog gewoon voor betalen alsof je in een "echt" restaurant bent... het blijkt nog niet zo vanzelfsprekend. Hoewel de rest van Nederland, en zeker de Randstad, heel wat huiskamerrestaurants telt, komt het in Zeeland weinig voor. En ik heb gemerkt dat de mensen hier toch niet zo maar bij je binnen stappen. Het is nieuw, het is vreemd, en misschien kijken mensen hier in Zeeland toch wat meer de kat uit de boom dan in de Randstad.

Inmiddels bestaat mijn huiskamerrestaurant alweer een tijdje. Het is geen makkelijk concept, want het is maar een paar keer per maand open en kan verder alleen op afspraak voor groepjes van 8 tot 16 personen gereserveerd worden. Je loopt er dus echt niet zomaar binnen. Gelukkig weten steeds meer mensen het te vinden en te waarderen. Het is huiselijk, gezellig, je wordt enorm verwend en zeker bij de boerenmaaltijd leer je altijd wel weer mensen kennen. Precies zoals het bedoeld is. Daarnaast wordt er authentiek en met verse producten gekookt zonder potjes en pakjes, puur en eerlijk dus. En de gasten genieten daar net zo van als wij. En elke maaltijd wordt afgesloten met een klein glaasje zelfgemaakte limoncello!

Heb je dan nog steeds zoiets van: wat kan ik daar nou van verwachten... dan kom je toch gewoon een keer kennismaken en sfeer proeven. Altijd welkom!




Osteria Campobianco, Het Huiskamerrestaurant.