Er wordt altijd gezegd dat je de citroenen van de Amalfi-kust moet hebben voor de lekkerste limoncello. Maar ja, daar zijn we nooit. Dus op zoek naar citroenen op de markten van Ventimiglia en San Remo. Daar leerden we dat er niet altijd onbespoten, lokale, citroenen zijn, maar dat we goed op moeten letten wanneer er geoogst wordt. Dat is meestal 3x per jaar, dus daar houden we rekening mee. Dan zijn de citroenen prachtig, met sappige schillen en mooie kleuren. Soms klein, soms onmogelijk groot, niet geschikt voor normale consumptie, maar perfect voor limoncello. Elke marktkoopman verkoopt dan citroenen van zijn eigen land en prijst ze uit alle macht aan, snijd de schilletjes eraf om te laten zien hoe sappig ze zijn en iedereen heeft natuurlijk de beste citroenen van de regio. Wij lopen daar dan vrolijk rond met rugzakken en tassen en graaien overal de mooiste citroenen vandaan, kilo's en kilo's. En dan thuis aan de slag! Schillen, schillen en nog eens schillen. Zo dun mogelijk, anders wordt de limoncello veel te bitter. En het resultaat: kramp in je handen, een huis dat dagenlang naar citroen ruikt (mmm, heerlijk dus) en na een paar weken: de lekkerste limoncello die je kunt bedenken: fris, een klein bittertje, niet te zoet en lekker sterk. Een feestje bij de koffie na het eten!
 |
| Zie ook: Mijn Passie voor Italië |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten